Vijfdaagse in Veldenz in 2023 FOTO’S
We hoeven niet altijd de vlieger nemen om mooie plaatsen tegen te komen, op zo’n 280 Km vanuit Brasschaat ligt, in een fraai zijdal van het hart van de midden-Moezel, het rustige toeristische plaatsje Veldenz welke valt onder het Landkreis Bernkastel-Wittlich. Heel de Moezelregio wordt gekenmerkt door één van de opwindendste landschappen, met zijn prachtige panorama vergezichten over de druivenvelden en zijn talrijke kastelen. Het zal jullie dan ook niet verwonderen dat dit een ideale vertrekbasis is voor de talrijke goed aangeduide wandelpaden, de mountainbikeroutes, de rustige fietspaden langs de Moezel en de E-bike routes langs de terrassen van de wijngaarden. Wanneer je het schilderachtige Veldenz binnenrijdt wordt je al onmiddellijk verwelkomd door de wijnkoningin en je zult direct het grote aantal hotels, herbergen, appartementen, pensions en privéhuizen opmerken die in totaal 400 logeerbedden voorzien.
Samen met de vele weinstuben valt de grote toeristische activiteit op, te meer dat Veldenz zelf maar een kleine 1000 inwoners heeft. Louis had voor onze groep van 32 deelnemers gereserveerd in een Enjoyhotel. Vermits er 2 Enjoy hotels waren in Veldenz zaten wij eerst in het verkeerde hotel, de sympathieke Hollander die het hotel uitbaatte wees ons de weg naar het andere Enjoy hotel Bottler. Zoals traditioneel kwamen wij als laatste aan in het hotel, groot was de verwondering van iedereen toen ze de anders zo sportieve Erna zagen. Zij ging al mankend, ondersteund van de ene naar de andere tafel. Toen Louis de kamerindeling besprak met de eigenaar maakte die een terechte opmerking: “Sind Sie ein Walking Club oder ein Rollator Club?” Dit tot hilariteit van allen, de sfeer was direct gezet. Na de uitgebreide lunch had Marc een fotorally voorzien wat ons allen in de gelegenheid stelde om Veldenz beter te leren kennen. Wie herinnert zich niet de “Graf Georg Johannes”, de Sint-Marien kerk en het zoeken naar het aantal lelies. Dit alles met een prijsuitreiking waar niemand de maximum score haalde. Wij bleven plakken tussen pot en pint om de laatste nieuwtjes te bespreken. Stipt om 18 uur werd er steeds een 3 gangen keuze diner geserveerd voorafgegaan door verschillende broodjes met boter en voor het hoofdgerecht een afwisselende slaschotel . Nadien vloeide de wijn, bier, jägermeister en andere alcoholische dranken rijkelijk zodat sommigen al serieus over hun theewater waren en niettegenstaande de versnaperingen die s’avonds werden geserveerd. De koosnaampjes die we aan elkaar gaven was één van de tafelonderwerpen en dit tot hilariteit van de anderen. Het werd hoog tijd om naar ons pas gerenoveerde kamer te gaan. De volgende dag, na het uitgebreid ontbijt stond er een huifkartocht op het programma dat in feite een rijdende wijnproeverij door de wijngaarden is en ondanks de vroege uurtjes slaagden we er toch in om bijna alle flessen soldaat te maken. Wij hadden ook geluk dat onze huifkar was voorzien met een geluidsinstallatie met meer uitleg over de streek. Ook op de top, waar we halt hielden, kregen we uitgebreide info over de wijnproductie en de invloeden die er waren om van gewone wijn naar topwijnen te gaan. Ik denk terug aan de effecten van de leisteen, de zonnekant, de hoogte van de wijnrank, het aantal trossen, het juiste moment van oogsten, het verder bewerken, te veel voor allemaal op te noemen en het verwondert mij dat ze er in lukken om zo’n top oogst te verkrijgen. Verder ging de tocht naar de overkant om een mooi panoramazicht mee te nemen. Na de lunch van 13 uur had Louis een rustige tocht voorzien door de wijngaarden tot aan Mülheim aan de Moezel . De vele fotogenieke momenten zijn getuigen van de schoonheid van de streek en dit samen met het bloesemseizoen zorgden voor een heerlijk zonnige wandeling. Voldaan kwamen we terug aan bij Bottler waar we ons tegoed deden aan een lekkere verfrissing. Na het avondeten waren er 2 groepjes die aan het rikken vielen. Zoals traditioneel kwam ik op achterstand en na 4 abondances ging ik haasje over met Gerard, die mij op het einde met een paar punten versloeg. Ik moet hier de meerdere in erkennen. Terwijl wij kaarten, was er een vrouwelijk groepje die leut maakte voor heel het café. Zaterdagmorgen, na het ontbijt stond er een busreis naar Trier op het programma. Weerom hadden wij geluk, heel de reis kregen wij achterliggende info over de streek, van werkgelegenheid tot voordelige aankoopplaatsen, van kastelen, kerken, scholen enz. De rit heen en terug verliep langs verschillende hoogtepunten en prachtige panoramazichten waar we halt hielden. In Trier zelf waren er 4 uren vrij voor te shoppen of bezienswaardigheden te bezichtigen. Louis had een hele wandeling voorzien die wij niet hebben meegedaan, weet je nog Erna haar stap probleem. Wij hebben ons beperkt tot het bezichtigen van de Porta Nigra, de Hauptmarkt, de Lieve Vrouwe kerk met de Dom en wat zeker niet mocht ontbreken was een heerlijk zonnig terrasje met gebak en latte macchiato. Na de terugrit en het avondeten was live muziek voorzien, waar velen hun beentjes konden uitslaan op de dansvloer. Wie herinnert zich niet de moves van Lucy en Jacques die de show stalen. Om 11 uur werd de dansavond afgesloten met zijn allen op de vloer onder het deuntje “You’ll never walk alone” wat heel de nacht is blijven hangen. Zondag na het ontbijt had Louis een dagtocht voorzien van 12,5 km met heel wat hoogtemeters maar gelukkig was het veelal vals plat. Erna moest forfait geven omdat zij meer en meer last had. We konden in het hotel een picknick meenemen zodat we gepakt en gezakt aan onze tocht konden beginnen. Na een paar 100 m bereikten we de rivier die we stroomopwaarts volgde door de bossen langs de Veldenzer Bach met een prachtig zicht op Schloss Veldenz. De route verliep over een zijriviertje waar de mountainbikers door crosten en verder langs de snelstromende Hinterbach naar de Rastplatz Lorenz hütte waar de organisatoren voor de nodige snaps met gebak zorgden. Voor de jarige Frans werd er gezongen en hij kwam met pralines tevoorschijn. Langs de Thielen Mühle welke buiten dienst was verliep de route naar Café Annenberg waar we mochten picknicken, hoewel zij pas open gingen op 1 mei. Er werd ons nog een drankje aangeboden wat dankbaar van pas kwam. Na een korte stijging van 60 m verliep de route stroomafwaarts langs de andere kant van de riviertjes. Bij de rustplaats aangekomen werden de flessen terug boven gehaald, we hebben ze niet leeg gekregen maar toch goed ons best gedaan. Stroomafwaarts splitste de groep, zij zagen een weggetje aan de kant van de rivier wat verderop dood liep en zij moesten het bruggetje over naar het oude pad. Bij het volgende bruggetje kwamen we terug samen. Van hieruit lag het hotel niet veel verder. Voor het avondeten hadden wij de kans om mee te gaan naar een plaatselijke wijnproeverij, waar we uitleg kregen en mochten proeven van 11 plaatselijke wijnen, na afloop hebben we de beste keuze meegenomen zodat Erna, na haar medicatie, er thuis kan van genieten. Op terugweg naar het hotel kregen we onze eerste regenbui te verwerken. Na het avondeten werd er nog wat gekaart waar ik iedereen afdroogde, gelukkig kwam de garçon met hapjes en drankjes zodat mijn medekaarters hun verlies konden wegspoelen. De avond werd besloten met onze moppentapster Lucy welke zij de ene na de andere mop uit haar mouw schudde. Wie herinnert zich niet de leuze “HUSCH”. Omdat Erna zoveel pijn had, zijn wij ‘s anderdaags vroeg vertrokken om naar Klina te rijden, wat het einde van de reis betekende. Veldenz mag zich terecht Erholungsort noemen met zijn vele mogelijkheden van ontspanning, ik denk maar aan: de imposante overblijfselen van Burg Veldenz met zijn van verre zichtbare steile rotsen, Villa Romana met zijn hypocaustum (voorloper van de vloerverwarming), de jaarlijkse evenementen zoals het Winzerhöfefest met een kunsthandwerksmarkt in het 4e weekend van mei en het populaire Wein- und Heimatfest met oldtimers toertocht in het laatste weekend van juli. En niet te vergeten de tientallen aangeduide wandelingen die nog op onze agenda staan. Ook een goede uitvalsbasis voor al deze en nog andere activiteiten is zeker het hotel Enjoy Bottler. Zij bieden een 5 daagse All-Inn formule aan tegen democratische prijzen. Het eten is er lekker, een propere gerenoveerde kamer, mij hoor je niet klagen. Een volgend reisje naar daar staat zeker in mijn bucketlist. G.S.